نانوپوشش های آبگریز راهکاری مناسب برای محافظت بناهای تاریخی

آثار هنری گذشتگان ما حاصل مفاهیم معنوی در عصر خود بوده و در دنیای امروز شاهدی گویا و زنده از آن‌چه در گذشته واقع شده است می‌باشد. این آثار برای بشریت میراث عمومی و مشترک محسوب می‌شوند و بازشناسی ارزش این آثار عبارت از احساس مسئولیت درمورد حفظ و نگهداری آن‌ها برای نسل‌های آینده خواهد بود و به‌جاست که عین واقعیت هنری و زیبایی آثار هنری به آیندگان انتقال داده شود.
از این رو مرمت و نگهداری اماکن و میراث فرهنگی با استفاده از علوم و فناوری های نوین امری ضروری می‌باشد. مواد و مصالح بنایی به‌کار رفته در ساختمان‌های تاریخی به علت ساختار و بافت فیزیکی متخلخل خود، جذب آب بالایی دارند. جذب آب، زمینه را برای ایجاد آسیب‌های بعدی از قبیل فرسایش، ترک و پوسیدگی بیشتر می کند. جذب رطوبت، فرسودگی مصالح و کثیفی را افزایش داده و آسیب‌های مختلف و تخریب بیشتر را باعث می‌شود. از این‌رو مواد ساختمانی مخصوصاً قسمت‌هایی که در معرض عوامل فرساینده همچون هوا، آب و نور خورشید هستند، مثل سطوح خارجی و نمای بناها، به مرور زمان در اثر تخریب کیفیت اولیه خود را از دست می‌دهند.

بخار آب، نور خورشید، عوامل جوی، گرد و خاک، آلودگی‌های مواد آلی، تغییرات دمایی، اشعه UV، گذر زمان و… همه جزء عواملی است که مصالح این سازه‌ها را به مرور زمان فرسوده ساخته و از عمر مفید آن‌ها می‌کاهد. رطوبت از راه‌های مختلف وارد کالبد می‌شود و سلامت سازه ها را تهدید می‌کند. از همان ابتدای کار، لزوم استفاده از پوشش‌هایی که سطوح ساختمانی را در مقابل عوامل فرساینده محافظت کند کاملاً احساس می شود. عایق کردن سطح ساختمان رایج‌ترین راه مقابله با این آسیب‌ها است.
بسیاری از عایق ‏های پلیمری و رزین‌های مختلف فراوری شده و… پس از اجرا و اعمال، تنفس طبیعی سطح را تغییر داده و خود موجب بروز مشکلات جدید می‌گردد. مصالح زیرین امکان تنفس از میان چنین پوشش‌هایی را نخواهند داشت. از این‌رو بخار آب در هنگام خروج در داخل مصالح محبوس شده و عدم تبادل هوا در مصالح یا همان تنفس سطح به‌خصوص در مصالحی مانند آجر و خشت، کاهگل و سنگ که عمده مواد سازنده ساختمان تاریخی هستند، باعث پوک شدن و فرسایش و تخریب سریع‌تر بنا می‌شود. دلیل آن بروز میعان در داخل مصالح است.

امروزه استفاده از فن‌آوری نانو در حفاظت آثار میراث فرهنگی در زمینه‌های مختلفی نمود پیدا کرده است. از جمله استفاده از فن‌آوری نانو، در مرمت نقاشی‌های دیواری ساختمان‌های تاریخی است. در سال‌های اخیر کاربرد فن‌آوری نانو در بخش‌های مختلف صنایع ساختمان در حال افزایش است. کاربرد نانوپوشش‌ها در آبگریزی سطوح مصالح می‌تواند ویژگی‌های منحصربه‌فردی را ایجاد نماید. نانوپوشش‌ها خواص مختلفی ازجمله ضدسایش و ضدفرسایش و عایق‌کنندگی رطوبتی دارند. نانوپوشش های شرکت نانوفرازسپاهان علاوه بر آبگریز کردن سطوح بناهای تاریخی به‌وسیله کاهش تمایل مولکول‌های سطح نسبت به جذب مولکول‌های آب، امکان تنفس را به مصالح تاریخی می‌دهد و دارای خاصیت مقاومت در برابر نفوذ گرد و غبار و آلودگی‏ها است.
سطح را کاملاً ضد آب کرده و اثر لکه موادی مانند چای قهوه، ماژیک و چسب های تبلیغاتی را کاملاً می‎توان از روی سطح پاک کرد. این خواص می‌توانند به‌راحتی در تمیز و نو نگه داشتن کلیه سطوح بسیار مفید باشد که این امر باعث طولانی‌تر شدن عمر رنگ‌ها و سازه‏های ساختمانی مختلف نیز خواهد شد. استفاده از پوشش های ضدآب، ضدلکه و ضد نوشتار برای ممانعت از نوشتن و حک کردن روی سطوح بناها از جمله کاربردهای فناوری نانو در محافظت از نما و افزایش زیبایی بناها است.

استفاده از این محصولات علاوه بر اینکه سطح دیوار‌ها را از آلودگی و تخریب در برابر عوامل محیطی محافظت می‌کنند، به دلیل ماندگاری بالا طبق نتایج به دست آمده از تست استاندارد شرایط آب و هوایی تسریع شده، از نظر اقتصادی هم بسیار مقرون به صرفه هستند. از دیگر ویژگی‏های بارز این محصولات پایه آب بودن را می‏توان نام برد. به همین دلیل کاملاً با محیط زیست سازگار بوده و هیچ‏گونه آلودگی زیست محیطی ایجاد نمی‏نمایند. این محصولات بدون بو، غیرسمی، بی‏رنگ، بادوام، با پوشش‏ دهی بسیار عالی، مقاوم به شرایط جوی و اشعه UV آفتاب، مناسب و سازگار با انواع مصالح ساختمانی شامل کلیه سطوح آجری، سنگی، کاهگلی، گچی، بتنی، سیمانی و چوبی ساختمان‏ها و قابل کاربرد بر روی گرافیک های محیطی، جداول خیابان ها و گارد ریل های بتنی می ‏باشند.