عمل مواد شیمیایی مهاجم اغلب تأثیر مستقیمی بر میزان آسیب بتن دارد. در حالی که گاهی اوقات برعکس اتفاق می افتد، ترکیبات شیمیایی با غلظت های بالا اغلب تأثیر مخرب تری نسبت به ترکیبات با غلظت پایین دارند. حلالیت موادی که با بتن واکنش می دهند اغلب بر میزان آسیب وارد شده به آن تأثیر می گذارد. بر این اساس، محیطی که دمای مناسب و نرمال داشته باشد، یکی از موثرترین عوامل در حفاظت از بتن خواهد بود.
پس از اعمال بر روی سطوح بتنی، یک محصول عایق رطوبتی عمیقاً به داخل بتن نفوذ می کند و یک لایه ضد آب تشکیل می دهد. به محض اینکه این محصول روی سطح بتنی قرار می گیرد، مقاومت شیمیایی بالایی ایجاد می کند. فضاهای بتن در نتیجه واکنش مواد شیمیایی موجود در این محصول با آهک آزاد سیمان پس از نفوذ عمیق به بتن در مجاورت رطوبت، پر و آب بندی می شود. از این محصول می توان برای پوشش دادن سطح بتن تازه برای تسریع هیدراتاسیون، جلوگیری از ترک خوردن سطح و محافظت از آن در برابر خوردگی و مواد شیمیایی رقیق استفاده کرد.
یک محصول آب بند کننده پس از اجرا بر روی سطوح بتنی، با نفوذ در عمق بتن باعث ایجاد لایه آب بند در بتن میگردد. این محصول پس از اعمال بر روی سطح بتن دارای مقاومت شیمیایی بالا می باشد. مواد شیمیایی موجود در این محصول پس از نفوذ در عمق بتن در مجاورت رطوبت با آهک آزاد سیمان واکنش داده باعث پرشدن و آب بندی خلل و فرج موجود در بتن می گردد. این محصول را می توان بر روی سطح بتن جدید اجرا نمود تا ضمن کاهش زمان هیدراتاسیون، باعث کاهش ایجاد ترک ها در سطح بتن و محافظت از آن در برابر خوردگی و مواد شیمیایی رقیق گردد.
شرکت دانش بنیان نانو فراز سپاهان، علاوه بر ارائه محصولات نانو برای سطوح بتنی، ارائه کننده نانو پوشش های کاربردی برای انواع سطوح آجری، سنگی، چوبی اعم از ترموود و ام دی اف، سیمانی، شیشه ای و حتی کاهگلی می باشد. جهت سفارش و یا دریافت مشاوره رایگان با کارشناسان ما در سایت نان فراز در تماس باشید.
از محصول نانو آبگریز بتن می توان در موارد ذیل استفاده نمود:
✔ آب بندی فشار منفی و مثبت در سطوح عمودی و افقی
✔ آب بندی و محافظت مخازن آب و فاضلاب
✔ سطوح بتنی در تماس با آب
✔ آب بندی فونداسیون و زیرزمین ها
✔ آب بندی داخلی و بیرونی دیوارهای بیرونی و حائل
✔ کانالها، تونلها و عرشه پل ها
✔ آب بندی و محافظت سطوح بتنی در برابر آب دریا در اسکله ها و بنادر
✔ محافظت از فونداسیونهای در تماس با خاک و مواد خورنده
✔ برای محافظت بتن در برابر تاثیر یون کلر و کربناتاسیون
• دوام و آب بندی بلند مدت
• اجرای آسان و سریع
• محافظت از آرماتور در برابر آب و مواد خورنده
• امکان تنفس بتن با وجود خواص آب بندی بالا
• مقاومت و کارآیی بالا در محافظت در برابر کربناتاسیون و نفوذ یون کلر
• آب بندی بتن از عمق و عدم آسیب دیدگی لایه آب بند براثر عوامل فیزیکی
• بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان هایی با نمای بتنی
• فاقد رنگ و بدون ایجاد فیلم بر روی سطح
• مناسب برای سازه های که تغییری در ظاهر نباید اتفاق بیافتد
• پس از اجرا و عمل آوری شاهده هیچ گونه تغییر رنگی نخواهیم بود
• عدم ایجاد یک لایه بر روی سطح
• محافظت سازه در باربر گرد، غبار و ایجاد قارچ و جلبک
• مقاوم در شرایط قلیایی
• مقاوم در برابر uv
ابتدا سطح مورد نظر را کاملاً تمیز و خشک نمائید. ظرف محتوی محلول پوشش آبگریز نانو را به خوبی تکان دهید؛ سپس با استفاده از قلم مو سطح را پوشش دهید. هر لیتر از محلول پوشش آبگریز نانو توانایی پوشش دادن ۵ الی ۱۰ متر از سطح ( بسته به مقدار جذب سطح) را دارد.
سطح کار پیش از اجرا باید تمیز و خشک باشد. روغن، گردو غبار، زنگ زدگی و هر گونه آلودگی می بایست از روی سطح کار حذف گردد.
در صورت وجود درز پیش از اجرای نانو آبگریز و محافظ بتن باید با استفاده از پر کننده نسبت به پر سازی و ترمیم آن اقدام نمود.
- ظرف حاوی محلول پوشش آبگریز نانو در دمای ۱۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شود.
- حداقل مدت زمان لازم برای پایداری پوشش آبگریز نانو ۲۴ ساعت است.
- از اجرای پوشش آبگریز نانو در هوای سرد و زیر دمای ۲۰ درجه سانتیگراد خودداری نمائید.¬
پس از گذشت مدت زمان لازم برای پایداری پوشش آبگریز نانو، بر روی سطح مورد نظر با استفاده از یک پیست یا آب پاش، آب (دمای آب زیر ۳۰ درجه سانتیگراد باشد) بریزید، جیوه ای شکل شدن قطرات آب نشان دهنده صحیح اجرا شدن پوشش آبگریز نانو است. در صورت پاشش پر فشار آب بر روی سطح پوشش داده شده، آب بر روی سطح خواهد نشست ولی این نفوذ سطحی و بر روی لایه نانو می باشد؛ در نتیجه به سرعت مشاهده خواهید کرد که این آب سطحی، بنا به قانون تبخیر لایه ای (سطحی) در زمان اندکی تبخیر خواهد شد؛ در حالی که اندک مقداری آب ریخته شده بر روی سطوح این نوع مصالح (سنگ، آجر، بتن و سطوح سیمانی) در حالت بدون پوشش آبگریز نانو، به سرعت تا عمق آنها نفوذ خواهد کرد.
پوشش های آبگریز نانو علاوه بر جلوگیری از نفوذ آب به عمق مصالح، با ایجاد خصوصیت آبگریزی منجر به افزایش زاویه ( بیش از ۱۵۰ درجه) قطرات آب با سطح می شوند، که این خاصیت موجب غلتیدن قطرات کاملاً کروی آب (یا باران) روی سطح و شسته شدن آلودگی ها از سطح می گردد. علاوه بر این پوشش آبگریز نانو دارای خصوصیات دیگری چون: سدی در برابر اشعه UV خورشید، امکان تنفس مصالح، جلوگیری از جذب عمقی آلودگی ها روی سطح، عدم چسبندگی گرد و خاک روی سطح (بر خلاف رزین ها)، خاصیت آسان تمیز شوندگی و مقاومت در برابر باران های اسیدی هستند.
نانو پوشش های آبگریز، ضد آب کننده قوی و نفوذی NFS-۲۰۲۸IMPو FARAZSIL® NFS ۲۹۰ محصولات مناسب محافظت از بتن با حفظ قابلیت تنفس پذیری بتن است.
سازه بتنی در مرحله اول و در سطح وسیع، برای ساخت ساختمانهای مسکونی، تجاری و اداری مورداستفاده قرار میگیرد. این دسته از ساختمانها جزو رایج ترین و پرکاربرد ترین نوع ساختمانهای بتنی محسوب میشوند و بسیار پرتعداد هستند.
استفاده سازههای بتنی برای پلهای دهانه کوچک، پلهای دهانهی متوسط در نظر گرفته میشود که در مقایسه با پلهای فولادی، ساختمان را زیبا و اقتصادی میکند.
بتنآرمه برای سازههایی که نگهدارنده آب مانند مخازن زمینی و سازههای هیدرولیکی هستند کاملاً مناسب است. از این سازه بتنی برای ساخت گنبدهای بزرگ مخازن آب، استادیومهای ورزشی و سالنهای همایش بهوفور استفاده میشود.
از سازههای بتنی برای سازههای نگهدارنده زمین مانند فرورفتگیهای پلها و دیوارهای نگهدارنده برای خاکریزها نیز استفاده میشود.
از سازههای بتنی در مناطق ساحلی که خورندگی ساختمانها مانند اسکله، دیوارههای اسکلهای، برجهای نگهداری و فانوس دریایی بسیار زیاد است استفاده و معمولاً برای انبارهای مناطق ساحلی خرپاهای بتن را به خرپاهای فلزی ترجیح میدهند.
در سازههای اتمی به دلیل استحکام بالایی که در چگالی یون وجود دارد برای ساختمانهایی که مخازن آن تحتفشار هستند، سازههای بتنی بهترین گزینه میباشد.
همانطور که مردم به سمت پایداری و دوام در طراحی حرکت می کنند، شاهد ساخت و سازهای بتنی بیشتری هستیم. از عناصر سازه ای بتنی به نمای بتنی در حال گسترش است. از آنجا که مردم از بتن در ساختمانهای خود استفاده می کنند. نمای بتنی در حال گسترش است. بتن پیش ساخته کنترل بیشتری دارد اما همیشه مقرون به صرفه نیست و حتی در محل شما در دسترس نیست.
از متریال بتن در ساخت برخی از وسایل و اکسسوری های کاربردی نظیر ظروف بتنی، گلدانهای بتنی، مبلمان بتنی، جدول و نیوجرسی، پله بتنی و ... استفاده میشود.
مطابق بند ۹-۶-۱-۱ مبحث نهم مقررات ملی ساختمان، انواع آسیب دیدگی های بتن به شرح زیر می باشد:
این آسیب دیدگی به صورت ترک خوردگی و فروپاشی بتن مشخص می شود. علت آن انبساط پیش رونده خمیر سیمان سخت شده بر اثر دوره های یخ زدگی و آب شدن مکرر است.
به علت نفوذ یون سولفات موجود در آب یا خاک مجاور بتن، موادی منبسط شونده در بتن ایجاد می شوند که با گذشت زمان باعث فروپاشی سطح بتن شده و خرابی به مرور به صورت پیش رونده به داخل بتن گسترش می یابد.
در برخی از حالات سنگدانه هایی از نوع خاص با اکسیدهای قلیایی سیمان واکنش داده که واکنش ها با انبساط بتن همراه است. در اثر این انبساط و در حضور رطوبت، بتن تحت تنش های داخلی قرار گرفته و ترک می خورد این نوع آسیب دیدگی بر عکس آسیب دیدگی های دیگر که از سطح خارجی شروع میشوند از درون باعث تخریب بتن می شود.
اگر به هر دلیلی لایههای محافظ خوردگی بتن در روی میلگردهای مدفون در آن از بین روند با حضور اکسیژن و آب، خوردگی در فولاد به صورت پیش رونده ادامه یافته و با افزایش حجم محصولات زنگ آهن در اطراف میلگردها، تنشهای داخلی در بتن موجب ترک خوردن و ورآمدن آن میشود. علل آغاز خوردگی، نفوذ یون کلرید و یا گاز دی اکسید کربن به داخل بتن می باشد.
در اثر عبور وسایل نقلیه و یا حرکت آب از روی سطح بتن، آسیب دیدگی به صورت جدا شدن ذراتی از سطح بتن آغاز و در نهایت به از بین رفتن قسمتی از بتن منجر می شود.
با افزایش مقاومت فشاری بتن می توان مقاومت سایشی و فرسایشی آن را افزایش داد.
شناخت انواع خرابی بتن کمک میکند آن را شناسایی و مانع پیشروی آن شوید. اگر خرابی بتن پیشرفت کند امکان ترمیم کاهش مییابد و مجبور به تخریب کامل خواهید شد.
انواع خرابی بتن را میتوان به سه گروه شیمیایی، فیزیکی و مکانیکی تقسیم نمود.
در بسیاری از موارد خرابی مکانیکی و فیزیکی آن را از یک نوع میدانند.
در گروه خرابیهای شیمیایی، تخریبهای ناشی از حمله سولفاتها و کلرورها، کربناتی شدن و واکنش قلیایی سنگ دانهها با اهمیت تر هستند و در گروه خرابیهای فیزیکی مسئله یخ زدن و آب شدن، سایش، فرسایش و خلا زایی قابل ذکر است که در ادامه به صورت کامل به انواع خرابی¬ها میپردازیم.
در دسته بندی اول که شامل فرسودگی سطحی یا کاهش جرم است میتوان به عواملی مثل سایش، فرسایش و خلا زدایی اشاره کرد.
در دسته بندی دوم میتوان به ترک خوردگی که به عواملی مثل گرادیانت معمولی دما و رطوبت ، فشارهای ناشی از تبلور نمکها در منافذ بتن، بارگذاری سازهای و قرار گیری در تغییرات شدید آب و هوایی مانند یخ زدگی و آتش سوزی ارتباط دارد اشاره نمود.
دومین عامل خرابی فیزیکی فرسایش است، فرسایش به فرسودگی ناشی از عملکرد سایشی مایعات محتوی ذرات جامد معلق در سازههای هیدرولیکی مانند روکش کانالها، سر ریزها و لولههای انتقال آب یا فاضلاب گفته میشود. هنگامی که مایعی با محتوی ذرات جامد معلق در تماس باشد، این امر موجب غلتیدن ذرات بر بتن میشود که باعث ایجاد فرسایش در سطح بتن میگردد.
به عامل دیگر خرابی فیزیکی میتوان به خلا زدایی اشاره نمود، خلا زدایی به کاهش جرم ناشی از تشکیل حباب بخار و گسیختگی متعاقب آن بر اثر تغییر جهت ناگهانی در آبهای با جریان سریع اشاره دارد. در اثر خلا زدایی سطح بتن دچار خوردگیهای موضعی و کندگی نامنظم میشود. بتنهای قوی و با مقاومت بالا نیز نمیتواند در مقابل خرابی ناشی از خلا زدایی مقاومت زیادی نشان دهد.
یکی دیگر از عوامل تخریب فیزیکی بتن میتوان به فرسودگی سطحی اشاره نمود. عمل ساییدگی سطح بتن بر روی سطح آن اتفاق میافتد بنابراین در زمان پیاده سازی لایه سطحی بتن باید از کیفیت بالایی برخوردار باشد.
عامل دیگر خرابی فیزیکی سایش است، سایش به ساییدگی اصطحکاکی خشک مانند سایش رو سازهها و کفهای صنعتی بر اثر عبور و مرور وسایل نقلیه اشاره دارد. خمیر سیمان مقاومت بالایی در برابر ساییدگی ندارد، مخصوصا اگر خمیر سیمان دارای تخلخل زیاد یا مقاومت کم بوده و یا سنگدانهها مقاومت سایشی کمی داشته باشند این امر باعث خرابی و تخریب بتن خواهد شد. برای تهیه سطوح بتنی مقاوم در مقابل سایش مقاومت فشاری سنگدانهها هیچگاه نباید کمتر از ۲۸مگا پاسگال باشد. برای جلوگیری از خرابی و تخریب لازم است مدل هیدرولیکی سازه برای تشخیص شرایط و الگوی جریان با دقت بسیار زیادی مورد ارزیابی قرار بگیرد در غیر اینصورت بهترین مواد تعمیری بتن نیز کارایی نداشته و عمر بهرهوری سازه افت چشمگیری خواهد پیدا کرد.
تبلور نمکها میتواند در یک شرایط خاص در داخل بتن منجر به آسیبهای بسیار زیادی در بتن شود. تبلور ، با نمکهای حاصل از محلولهای فوق اشباع در داخل حفرههای مصالح متخلخل میتواند موجب ایجاد تنشهای شدیدی شود و این امر خود موجب آسیب کاملا جدی در تخریب محسوب میگردد.
در نواحی سردسیر میزان آسیب دیدگی ناشی از یخ زدگی بر روی سازههای بتی، ویا دیوار حائل یکی از مشکلات اصلی و اساسی است. تاثیرات زیان آور نه تنها به مشخصات مواد تشکیلدهنده، بلکه به شرایط محیطی ویژهای که بتن در آن قرار دارد بستگی دارد، این امر موجب میشود بتنی که در یک شرایط محیطی ویژه در برابر یخ زدگی و آب شدگی مقاومت دارد، در یک شرایط محیطی ویژه دیگر یخزدگی دچار تخریب شود.
در خرابی بتن در اثر عوامل شیمیایی به سه عامل رطوبت، اکسیژن و حرارت نیاز است که مهمترین عواملی که جزء پایههای اصلی این نوع از تخریب هستند اکسیژن و رطوبت است. عمده خرابیهای شیمیایی بتنی به دستههای زیر تقسیم میگردد که در ادامه تک به تک مورد بررسی قرار خواهیم داد.
• کربناتی شدن
• خوردگی کلروری
• تخریب سولفاتی
• واکنش قلیایی و کربناتی سنگدانهها
• قرار گرفتن در معرض اسید
کربناتی شدن بر اثر نفوذ گاز دی اکسید کربن به جسم بتن و ترکیب آن با هیدروکسید کلسیم صورت میگیرد که در نتیجه فعل و انفعال شیمیایی با ترکیبات داخل بتن صورت میگیرد. برای جلوگیری از کربناتی شدن بتن، باید دارای نفوذپذیری کم باشد.
یکی دیگر از مهمترین عامل زنگزدگی و خوردگی آرماتور وجود یا نفوذ یون کلراید به داخل بتن است. غیر از دی اکسید کربن در ایجاد پدیده کربناتی شدن، یون کلرید از عوامل تاثیرگذاری هستند که باعث از بین رفتن لایه محافظ فولاد میشود و دفاع میلگردها را در مقابل عوامل مخرب تضعیف مینماید و در نتیجه منجر به تخریب میگردد.
تخریب سولفاتی بر اثر ترکیب یون سولفات و تری کلسیم آلمونیات در بتنهای ساخته شده با سیمان پرتلند به وجود میآید. بتنهایی که در معرض تخریب سولفاتی هستند معمولا با سطحی سفید رنگ مشخص میشوند.
برخی از سنگها و مواد معدنی مانند برخی سنگ آهکهای دولومیتی با مواد قلیایی سیمان واکنش نشان داده که این واکنش با انبساط درونی همراه میشود و موجب ایجاد موج ترک خوردگی در سطح بتن می¬شود.
عموما این نوع تخریب زمانی اتفاق میافتد که سازه بتنی در مجاورت معادن زیر زمینی باشد.
تخریب اسیدی از سطح بتن آغاز میشود و به مرور زمان با تاثیر گذاری اسید میزان تخریب گسترش مییابد.
برای شکستن، برش زدن و یا حتی تخریب مکانیکی باید با یک برنامه کامل ثابت، برنامه ریزی شده و بر طبق اصول مهندسی برای سیستم شکستن سنگ رویی این تخریب صورت بگیرد، زیرا بتن اغلب ساختمانها با سایر سازههای حساس در ارتباط است.
یکی از بزگترین معایب نمای بتنی تغییر رنگ آن است. نمای بتنی پس از گذشت مدتی از اجرا، آلودگی محیط را به خود جذب کرده، کدر شده و تغییر رنگ میدهد.
نمای بتنی عایق حرارتی و رطوبتی خوبی برای ساختمان نیست. پیشنهاد میکنیم که اگر ساختمان شما از لحاظ جغرافیایی در منطقهای با آب و هوای مرطوب قرار دارد، از این نما استفاده نکنید.
نمای بتنی خاصیت آنتی استاتیکی ندارد؛ یعنی به راحتی گرد و غبار را به خودش جذب میکند و نمیتواند آنها را تمیز کند.
پس از مخلوط شدن آب و سیمان، واکنش¬های هیدراتاسیون در آن آغاز می شود که در نهایت منجر به سخت شدن یا گرفتن آن می شود. واکنش هیدراتاسیون و سرعت انجام آن بستگی به عوامل متعدد زیر دارد:
۱-با کاهش دمای محیط سرعت واکنش¬ها کمتر می شود.
۲-وجود یا عدم وجود یون¬های خورنده نظیر سولفات ها و … در محیطی (یا آبی) که سیمان استفاده می شود.
۳-میزان رطوبت بتن در طی فرآیند خشک شدن (که علاوه بر دمای محیط به جذب آب بتن توسط مصالح نیز بستگی دارد- بیشتر خیس ماندن بتن در فرآیند گرفتن، باعث استحکام بیشتر آن می شود.)
برای مراقبت از بتن تازه موارد زیر را باید در نظر داشت:
۱-سطح بتن در ۲۴ ساعت اول باید کاملا خیس باشد (نباید هیچ قسمتی از آن خشک شود)، بعد از ۲۴ ساعت باید بمدت ۷ روز هر ۳ ساعت یکبار بتن را آب داد (مخصوصا در هوای گرم تابستان).
۲-در بهترین حالت آب شرب و سرد برای آبیاری بتن مناسب¬تر است.
۳-برای حفظ رطوبت ستون ها می توان از گونی یا نایلون استفاده کرد.
۴-در صورتیکه آب بتن تازه یخ بزند، بتن استحکام قابل قبولی را کسب نخواهد کرد، لذا در هوای سرد باید بتن تازه را با پشم شیشه، نایلون و یا گونی پوشاند و آن را از جریان باد سرد حفظ کرد.
پس از بتن ریزی مطلب مورد اهمیت نگهداری از بتن تا زمان خود گیری آن می باشد که سازنده بتن باید در طول ۷ تا ۱۰ روز اول از بتن انجام دهد و نگهداری از بتن به چند روش انجام می شود که شامل:
۱-روش اول در نگهداری از بتن، حضور آب در کنار بتن که با ایجاد یک برکه اب روی بتن سطح ان را خیس نگه می¬دارند.
۲- روش دوم نگهداری از بتن، آب پاشی که دراین روش برای مکان¬هایی که دما بالا باشد و به علت کمبود آب امکان ایجاد برکه نباشد به وسیله آب پاش¬های چمن روی بتن را آب پاشی می¬کنند.
۳- روش سوم نگهداری از بتن، استفاده از پوشش مرطوب در این روش پوششهایی نظیر گونی و کرباس یا موکت به صورت خیس روی بتن پهن می شوند که برای نگهداری از بتن روش مناسبی است.
۴- روش چهارم نگهداری از بتن، پوشش¬های نایلونی این روش برای جلوگیری از تبخیر اب است تنها اشکال این پوششها این است که اسیب پذیر است و قابل ترمیم نمی باشند.
اغلب میزان آسیب وارده بر بتن مستقیم به فعالیت ترکیبات مهاجم شیمیایی بستگی دارد. مواد شیمیایی با غلظت زیاد معمولاً اثر تخریب پذیری بیشتری نسبت به مواد باغلظت های پایین دارند، در برخی شرایط نیز عکس این مطلب اتفاق می افتد. معمولاً آسیب وارده بر بتن با میزان قابلیت انحلال مواد و ترکیبات واکنش دهنده با بتن متغیر است. مثلاً غلظت پایین یونهای هیدروکسید معمولاً باعث تهاجم سریع بر بتن می گردد، و یا دمای بالای محیط نیز باعث سرعت بخشیدن حملات شیمیایی می گردد، از این رو دمای مناسب و معمولی محیط از عوامل حفاظت موثر بتن خواهد بود.
برای جلوگیری از تخریب پیشنهاد میشود علاوه بر مصرف سنگدانههای سخت مقاومت فشاری ۲۸روزه بتن باید حداقل mpa۴۱ باشد. همچنین پیشنهاد میشود قبل از استفاده بتنی که در معرض محیط فرسایشی قرار میگیرد مواد تشکیل دهنده آن به صورت مناسبی عمل آورده شود تا بتوان از تخریب زود هنگام آن بر اثر فرسایش جلوگیری کرد.
بکار بردن بتن با مقاومت فشاری زیاد و همچنین با به کار بردن سنگدانههایی با قطر حداکثر ۲۰میلیمتر تا حد زیادی به مقاومت بتن در مقابل خلا زدایی در برابر تخریب کمک می¬شود. همچنین میتوان با استفاده از پلیمرهای مختلف یا الیافی مانند پوشش نئوپرن و پلی یورتین مقاومت را در برابر تخریب افزایش داد.
سولفات سدیم و کربنات سدیم که معمولاً در آب های زیر زمینی و معدنی یافت می شوند ، بعنوان عامل پوسیدگی بتن بدلیل کریستالی شدن نمک های محلول شناخته شده اند، لذا وجه نمایان سازه هایی که در تماس با محلول نمک ها قرار داشته و در معرض تبخیر سطحی نیز می باشند، باید با استفاده از ترکیبات مناسب حفاظت شوند و نفوذپذیری بتن مورد استفاده در چنین مواردی باید با کاهش نسبت آب به سیمان به حداکثر ۰.۴۰ به حداقل مقدار ممکن برسد. استفاده از سیستم محافظ تبخیر از جنس سنگ های زهکش تمیز یا پوشش های پلاستیکی درزیر دالهای بتنی و همچنین سایر زهکش های مناسب جهت هدایت آب به بیرون از سازه لازم است .
برای طراحی کفهای صنعتی بهتر است برای افزایش مقاومت بتن برای لایهرویی، از نسبت کم آب به سیمان و سنگدانههای سخت، مواد افزودنی لاتکس یا روان کننده استفاده شود تا بتوان از میزان فرسودگی سطحی و تخریب آن کم کرد.
اغلب عمل آوری صحیح بتن با کاهش ترکیبات آهکی مانند حالاتی که با استفاده از پوزولان اتفاق می¬افتد، در کاهش شدت حملات اسیدی بر بتن مؤثر است و این امر بدلیل ارتباط مقاومت خورندگی اسیدی بتن با مقدار ترکیبات آهکی موجود در اجزاء بتن می باشد.
لازم بذکر است که درجه پوسیدگی بتن یا بصورت درصد وزنی مصالح از بین رفته و یا درصد مقاومت باقیمانده مقطع ارزیابی میشود.
مقاومت بتن در مقابل حملات اسیدی، خیلی به نفوذپذیری بتن و نسبت آب به سیمان در طرح اختلاط بستگی دارد.
باران هایی که دارای pH بین ٤ تا ۴.۵ بوده و کمی خاصیت اسیدی دارند، باعث ایجاد حفره های جزئی در سطح بتن میگردند پس اثر قابل توجهی برکیفیت سازه های بتنی نمایان ندارند. ولی باران هایی با pH کمتر ( اسیدی تر ) و اثر آبهای دارای اسیدهای قوی می¬تواند اثرات قابل توجه بر کیفیت بتن سطحی داشته باشد و بخصوص در محیط های زیر سطح آب ( مغروق ) باید در طراحی مدنظر قرار گیرد .
محیط هایی که دائماً حاوی اسیدهای با pH کمتر از ۵ میباشد، بعنوان محیط خورنده و در صورت وجود پیوسته اسیدهای با pH کمتر از ٤ محیط شدیداً خورنده برای بتن های مدفون ( نظیر لوله ها ) محسوب می گردد. بتن هایی که بطور دائم در معرض مایعاتی با pH کمتر از ۳ میباشند، حتماً نیاز به محافظت سطحی خواهند داشت. در صورتیکه pH آب بیشتر از ۶.۵ بوده و حاوی بیکربنات ها باشد ، احتمال خورندگی آن وجود دارد.
در آبهایی که حاوی یون بی کربنات یا دی اکسید کربن آزاد ( بصورت گاز ) می باشند، ممکن است بخشی از این یون بصورت کربنات کلسیم حل نشده در آب باقی بماند ، مگر اینکه یون های بیکربنات کاملاً اشباع باشند. این بخش از یون ها ،دی اکسید کربن مهاجم هستند و آب های حاوی دی اکسید کربن مهاجم ، میتواند به واسطه واکنش با اسیدها ،بر روی بتن و یا هر ترکیب دیگری حاوی سیمان پرتلند اثر خورنده داشته باشد.
خاک های اسیدی جاذب کلسیم مخصوصاً برای بتن های متخلخل عامل تهاجم محسوب می شوند . کاهش اثر حملات شیمیایی خاک های جاذب کلسیم و یا آب های مشابه با انجام موارد ذیل صورت می گیرد :
١- استفاده از بتن های نفوذپذیری کمتر و سنگدانه های آهکی ،
٢ - استفاده از پشته ریزی با سنگ های آهکی
٣ - استفاده از خاک¬های تثبیت شده با آهک یا سیمان ، دوغاب و یا سایر روش هایی که منجر به افزایش pH محیط اطراف بتن گردد.
گاهی اوقات استفاده از یک پوشش نازک بتن پلیمری می تواند برای بتنی که دستخوش فرسایش و آسیب مدام به علت قرار گرفتن در معرض سولفات هاست ، مفید باشد و یا استفاده از مواد و ترکیبات آب بندی بتن اثر بخش است. تناوب پیاپی خشک و تر شدن سازه به تخریب سولفاتی سرعت می بخشد، لذا کاهش و کم کردن نرخ تخریب را می توان با قطع این چرخه انجام داد. روش پیشنهادی دیگر از بین بردن سولفات های قابل انتقال از راه آب است در صورتی که دسترسی به منبع سولفاتی امکان پذیر باشد. در غیر این صورت پس از انجام بازبینی مناسب باید بتن موجود تخریب شده و با بتن ساخته شده با سیمان تیپ ۵ جایگزین شود.